Een wandeling net buiten het centrum van Leuven.
Ik ben geboren te Leuven, liep er school, ging er uit en ging er winkelen.
Heel lang bleef het stadsbeeld hetzelfde.
De laatste jaren is er in sneltempo veel veranderd.
Vertrouwde handelszaken verdwenen en werden vaak ingenomen door dag- en nachtwinkels.
Nachtwinkels zorgen overdag voor verlaten straten, weg is de gezellige drukte.
Die leegte en gebrek aan sociale controle zorgen jammer genoeg in sommige straten voor verloedering.
Hier en daar zijn nog herinneringen zichtbaar van het vroegere stadsbeeld.
Marmeren gevels en weggebeitelde opschriften zijn stille getuigen van wat er ooit was.
Vroeger waren etalages het uithangbord van de winkel.
Mooie opstellingen van de koopwaar, vaak variërend met de seizoenen, lokten de klanten naar de winkel.
Dat alles is verdwenen bij de etalages van dag- en nachtwinkels, er is geen behoefte naar.
De klant weet wat hij nodig heeft, vlug binnen en buiten.
De etalages zijn in het beste geval een verlengstuk van het magazijn, maar vaak lijken ze op een vergaarbak van door mekaar gesmeten rommel.
De kleurrijke schakering van de opgestapelde drankblikken kan mooi ogen.
Maar de ijzeren tralies achter het vitrineglas geven echter een grimmiger beeld.
De snel evoluerende bevolkingssamenstelling en de moordende concurrentie van online winkels vormen een grote uitdaging bij de strijd tegen leegstand en verloedering van sommige wijken in onze steden.